Conform de wetgeving bescherming van persoonsgegevens bieden wij u ons Privacy & Cookie beleid aan. Dit beleid geldt voor alle services die wij als bedrijf verlenen.
Lieve mensen,
Dank je wel voor jullie kaart. Geen fijne boodschap, maar het toch niet fijn. Ik heb vaak met haar gepraat en gelachen op onze school in Achterveld.Met Jeanne had ik een goed contact. Gepraat en gelachen. Fris en opgewekt,altijd een praatje en positief.
Ook toen zij haar man verloor.Zij ging verder nu alleen met haar kinderen en klein kinderen en de caravan.
Zij heeft altijd geprobeerd om er wat van te maken.Verder gaan………
Zij liet nooit haar hoofd hangen,altijd maar vooruit.
In de kaart hebben wij een heel mooi gedicht gelezen Heel bijzonder,
als je dit leest.
Lieve mensen heel veel sterkte de komende tijd en veel groetjes van
Hans en Anja Gijtenbeek.
Wat een schok, onze lieve collega is er plots niet meer. Mooie herinneringen aan een lange, fijne en vooral warme samenwerking komen direct naar boven. De wereld is een beetje armer geworden. Voor altijd een plek in ons hart!
Wat een ontzettend verdrietig bericht ontvangen wij. Zoveel goede herinneringen aan de lange samenwerking op ons schooltje in Achterveld. Jeanne, altijd vrolijk, altijd positief en altijd aandacht voor de ander. Met bewondering gezien hoe ze haar leven oppakte en invulling gaf na de dood van Jan en het afscheid op school. Altijd een ‘feestje’ als we haar weer ontmoetten. Rust zacht lieve Jeanne, we vergeten je niet.
Lieve Jeanne, het was ergens in 2012…jouw Jan was ernstig ziek en jullie wisten dat het niet lang meer zou duren. Op aandringen van Jan benaderde je mij (ik zat op dat moment zonder partner en wilde de club verlaten). Zo zijn wij bridgepartners geworden en hoe leuk was dat? Ben verdrietig dat hier zo abrupt een einde aan gekonen is. Bedankt dat je mijn “maatje” was Jeanne. Ga je ontzettend missen. Rust zacht Jeanne.
Ans van den Koedijk
Jeanne, vriendin via de golf. Positief denkend, sportief, liefhebbend en met veel moed en niet te vergeten een groot gevoel voor humor. Tijdens de laatste dinsdagochtendwedstrijd had ik de bof met haar samen in de flight te zitten. Ze was in vorm en gaf mij nog twee goede tips. De koffie bij hole negentien was op de een of andere manier nog gezelliger dan anders, omdat we met de flight bij ons aan tafel enorm konden lachen en dat dus ook hebben gedaan.
Jeanne blijft altijd een plaats in mijn hart houden. Liesbeth TK-Q.
Allereerst wil ik de familie condoleren met het enorme verlies.
Jeanne kende ik niet zo goed maar zondag 20 maart was ze mijn maatje bij de golf openingswedstrijd in Doorn. Wat hebben wij een geweldig gezellige dag gehad. Ze vertelde dat ze dit jaar 80 zou worden, (als ze had gezegd 70 had ik dat ook geloofd), zaterdag had ze een goede vriendin verloren, binnenkort zou ze de caravan naar Vorden brengen, met een vriendin zou ze een cruise gaan maken. Nog zoveel te willen doen. Na afloop van de wedstrijd gezellig een glaasje wijn gedronken. En dan op maandagavond een berichtje van de voorzitter krijgen dat Jeanne is overleden. Sprakeloos, dit kan niet waar zijn.
Ik wens de hele familie heel veel sterkte. We gaan een geweldige vrouw enorm missen.
Marjolein de Vos (Penningmeester en Ledenadministratie Doornse Golf Club.
Beste Wouter, Caroline, Helga, Bard en kleinkinderen van Jeanne,
We kunnen nog steeds bijna niet geloven dat Jeanne er niet meer is. Zo abrupt uit het leven weggeplukt! Een paar weken geleden kwam ze nog even bij ons aanwippen, zoals ze dat zo vaak deed de afgelopen jaren. Altijd gezellig, opgewekt en vol verhalen over haar belevenissen.
Ik ken Jeanne natuurlijk al sinds mijn prilste jeugd. Ik ben de jongste van de 5 in het drukke gezin van haar tante Ida waar Jeanne iedere vakantie kwam logeren, om ondergedompeld te worden in de gezelligheid van een groot gezin. Ze vertelde meer dan eens dat ze het als klein kind niet eerlijk vond dat de ooievaar wel broertjes en zusjes afleverde bij tante Ida maar niet bij haar thuis; en dat ze stiekem kikkers ving om daarmee de ooievaar met de bekende draagdoek in zijn snavel naar haar huis te lokken. Als ze bij ons was trok ze vooral met mijn oudere broers op, wat leeftijd betreft paste ze daar precies tussen, en kennelijk draaide ze zo goed mee, dat ze de geuzennaam ‘neef’ Jeanne verwierf. Ook bij onze vakanties was ze van de partij: de zomers in het houten huisje in Norg, waar op de zolder alle oudere kinderen, soms wel 10, ondergebracht werden; de kampeervakantie op Vlieland, waar ze verscheen met alleen maar rokken + petticoats in de koffer. Haar tentje hing er vol mee en ze was op de camping bekend als die juffrouw met die rokken.
Toen we ouder werden was er minder contact, maar we bleven van elkaars wel en wee op de hoogte door de briefwisselingen van onze moeders.
In 1992 kwamen wij in Soest te wonen en werd het contact hersteld. Zij werd tante Jeanne voor onze kinderen. Het hondje Floortje dat ze vaak meenam als ze op bezoek kwam heeft onze Gijs over zijn angst voor honden heen geholpen. Voor mij werd ze langzamerhand meer een oudere zus dan een nicht; we konden samen heerlijk herinneringen ophalen aan onze jeugd.
De afgelopen jaren was Jeanne ook altijd van de partij op onze familiedagen. Aanvankelijk samen met Jan, later na zijn overlijden alleen. Ze was altijd blij dat ze uitgenodigd werd, maar voor ons was het vanzelfsprekend dat ze erbij was.
We zullen Jeanne heel erg missen. We komen dinsdag naar haar afscheid, maar in verband met een operatie die ik de week daarna moet ondergaan en het nog steeds bestaande risico van een corona besmetting, wil ik zoveel mogelijk drukte vermijden. Het kan dus zijn dat ik mij niet aansluit aan de rij voor de condoleances. Daarom hierbij onze blijk van medeleven. We wensen jullie heel veel sterkte om het verlies van jullie geliefde moeder en oma te dragen en te verwerken.
Mede namens Chris,
Irene Henstra-Bos [email protected]
Beste familie,
Het was afgelopen maandag ook voor mij een hele schok om te horen dat Jeanne is overleden. Je kunt er verstandelijk niet bij dat nog zo’n actieve vrouw, vol in het leven staand en die veel plezier had, niet meer bij leven is.
Ik ken Jeanne nu ca. 14 jaar vanuit de Bridgeclub en heb dus Jan ook nog actief meegemaakt. Jeanne was penningmeester en ik heb haar functie overgenomen. Ze stond mij volledig bij om de overdracht soepel te laten verlopen, geheel in de lijn zoals ze ook persoonlijk is. Om tegen haar te bridgen was het altijd feest, ze stond open voor een grap en een dolletje.
Als er iets besteld moest worden bij de bridgeshop van de NBB, dan zei ze geef maar op wat je wil hebben, ik ga toch naar mijn dochter in Utrecht en de shop is daar vlak bij, kenmerkend voor Jeanne, niets is haar te veel.
Jeanne is gaan golfen (ik ben ook een beoefenaar) waardoor je ook weer gesprekstof had, en het is dan zo leuk als je ziet dat ze daar zoveel plezier aan beleefde.
Ik vond het ook zo knap dat ze alleen met de caravan op pad ging naar Vorden. Een keer vertelde ik dat wij daar ook in de buurt gingen staan, meteen reageerde ze enthousiast, oh dan moet je een keer naar Hotel Bakker gaan daar kun je heerlijk lunchen of dineren in de tuin.
Wat ook grappig was dat Jeanne met Metsje de ketting van de Friese staartklok (van Metsje) helemaal in de knoop had weten te krijgen. Jeanne had gehoord dat ik als hobby klokken repareerde en vroeg of ik het kon herstellen. Dat is uiteraard gebeurd, maar je kunt je niet voorstellen hoe ze de ketting zo in de war hebben kunnen krijgen.
Dit heeft er ook toe geleid dat ik voor Jeanne eerst een wandklok heb gerepareerd en later ook de zwarte marmeren pendule die in de wandkast staat. De wijze waarop ze waardeerde dat de klokken weer liepen gaf mij de meeste voldoening. Altijd hadden we gespreksonderwerpen en zaten dan nog gezellig te kletsen.
Veertien dagen geleden stond ze plotseling nog voor de deur, ze was naar de stad geweest en dacht ik kan wel even bij Marianne & Willem aangaan, dat vonden wij zo leuk. Spontaan, belangstellend (ook bij mijn ziekte) en gezellig, dat was Jeanne.
Jeanne zal als bijzondere vrouw altijd een warm plekje houden in mijn herinnering
Veel sterkte bij het verwerken van het verlies.
Hartelijke groeten,
Willem Arends
“Hoe kan dat nou…..” was onze eerste reactie bij het zien van de kaart, waarop Jeanne ons vrolijk toelachte.
Herinneringen komen naar boven over ontmoetingen, tennissen, kamperen zelfs en altijd is daar die altijd positief in het leven staande vrouw, die wij lang geleden leerden kennen in Achterveld dankzij onze dochters. Onze levens kruisten elkaar regelmatig tot in Utrecht en zelfs hier in Dronten.
Intens verdrietig voor de kinderen en kleinkinderen om zo plotseling afscheid te moeten nemen van zo’n leuke moeder.
Wij wensen jullie hierbij veel sterkte toe.
Diederik en Marian
Wat een schok om te horen, dat Jeanne is overleden.
Actief, ondernemend, positief en altijd bereid een ander te helpen.
Ik herinner me dat zij zich op een schoolkamp te oud voelde om de hele zeephelling te nemen. Zij begon bovenaan, viel vol op haar kont en liep dagen met de blauwe plekken. Zelf lachte ze er het hardst om.
Niets was haar te gek.
Op een teamuitje stak zij zich , toen nog samen met Jan, in klederdracht
en ging achter de haringkar staan.Ze lachte zich helemaal slap.
De honden, die ze regelmatig mee naar school nam en die daar rustig in de klas bleven liggen.
Trots op kinderen, aanhang en kleinkinderen.
Ook na het overlijden van Jan zelf met de caravan op pad. Wat een doorzetter.
Lieve kinderen en kleinkinderen, terecht zijn jullie trots op zo n lieve vrouw.
Ik hoop, dat jullie troost putten uit het prachtige gedicht van Jan.
Ik wens jullie alle liefs en goeds.
Astrid Veen
Lieve Carolien, Wouter en familie
Wat was Jeanne een lieve en zachte vrouw. Ik ken haar nu ruim 45 jaar en daarin hebben we hele fijne gesprekken samen gehad. Er straalde warmte uit haar en dat zal ik missen.
Net als het jaarlijkse etentje met elkaar. Wat was het fijn om 5 weken geleden zo na de corona weer samen met Metsje en Jeanne een gezellige avond door te brengen in Utrecht. Bij Maud en ook nog thuis bij Caroline.
Wat zullen jullie haar warmte en gezelligheid missen. Sterkte en steun op elkaar.
Lieve groet Alie
Beste familie Schuiling,
Wat een schrik. Niet te geloven dat jullie moeder er niet meer is. Ze stond nog volop in het leven.
We denken terug aan de leuke momenten, die we met jullie moeder hebben gedeeld bij de verjaardagen van Heinze en Metsje.
Wij wensen jullie heel veel sterkte met dit zo plotselinge verlies.
Hartelijke groeten van Jette en Jacob Heida.
Lieve familie, Ik zit aan tafel in het zonnetje en mijn gedachten gaan uit naar Jeanne! Wat een afschuwelijk bericht en zo plotseling. Jeanne was altijd zo optimistisch en vrolijk. Als we samen aan het golfen waren hadden we het grootste plezier, en zeiden dan tegen elkaar dat we dit nog mogen en kunnen doen op onze leeftijd beiden bijna 80 jaar. Voor haar is het helaas niet zover gekomen!!! Hoe verdrietig. Overmorgen hoop ik het te vieren en zal in m’n gedachten bij Jeanne zijn. Ik wens jullie heel veel sterkte toe om dit verdriet te verwerken. Helaas kan ik er morgen niet bij zijn!! Ik zal haar missen. Gr. Addy
wij willen langs deze weg onze bijzondere deelname kenbaar maken met het verlies van uw moeder/oma
wij leven met u mee op afstand maar wensen jullie allen veel sterkte dit grote verlies op gepaste wijze
te verwerken.
(voormalige buren op de Viltroos)
fam T.J. van Kampen
Als een bliksemschicht kwam het bericht binnen dat Jeanne was overleden. Zo levenslustig, lief vrolijk en ondernemend.. niet te geloven maar helaas waar. Jeanne en Jan kenden wij al vele jaren via de tennisclub. Een uitnodiging om mee te gaan naar de opendag van onze golfclub deed haar direct besluiten om lid te worden. De sfeer, de mensen en de baan bevielen haar meteen. Golf werd haar nieuwe passie en zij heeft er erg veel plezier aan beleefd. Ze blijft in onze herinnering en we zullen haar missen
Beste familie,
Wat een schok…
Ik heb vanaf oktober 2021 om de week bij Jeanne gewerkt, en dat was erg kort maar ,hebt dat met plezier gedaan, en haar als zeer gezellig en fijn mens. ( een beetje ) leren kennen……
Ik wens jullie heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies
Janet van Zomeren..
Feb, maart 1971 – Gretha (Greetje) Alsema-Nieuwenhuijs
Mijn herinnering uit Zaandam aan jullie hele gezin is van begin 1971. Wouter (toen nog Wouter-Jan) was een kleuter en Caroline was er bijna.
Mama was een hele lieve en zorgzame moeder en echtgenote, maar ook een fijne buurvrouw, papa een goede buurman.
In 1972 was ik ziek en kookte mama eten voor ons.
Mama ging haar rijbewijs halen, dan zaten jullie bij mij te luisteren naar sprookjesplaten van de Efteling, bijna in trance.
Toen jullie ouders na een jaar of 4 | 5 naar Leusden gingen verhuizen, hebben zij ons gevraagd of wij ook niet mee wilden, zodat we buren konden blijven, dat leek ons ook aantrekkelijk, maar onze familie en ons werk bevond zich in Amsterdam, later was Gerards werk in Den Haag en lag daar onze bestemming.
De vriendschapsband is losser geworden, maar wel blijven bestaan. Gerard en ik waren bij de crematie van jullie vader en Jeanne (mama) was een jaar later bij de begrafenis van Gerard. Nu moet ik proberen de afscheidsdienst van mama via de livestream te volgen. Ik heb op mijn 86ste in februari een rugwervel gebroken in een toch al slechte rug, ben geopereerd, de foto’s stemmen niet tevreden en ik moet me zeer rustig houden, dat spijt me oprecht!
Ik condoleer jullie allen, vooral ook namens mijn dochter Marian.
Wat hebben wij jarenlang geboft dat we met jullie ouders op de Viltroos mochten wonen.! Zowel jullie vader als moeder waren heel graag gezien in de buurt en hun voetstappen tijdens het uitlaten van de verschillende honden klinken nog na in onze oren: de rustige, lange passen van Jan en de korte kittige stapjes van Jeanne. Deze laatste hebben we de afgelopen week al erg gemist..
Onvoorstelbaar dat zo’n levendige en belangstellende vrouw er ineens niet meer is.
We wensen jullie heel veel sterkte met dit verlies!
Adrie en Els van nummer 12
Lieve Caroline en Wouter
Woorden schieten te kort. Maar heel veel herinneringen schieten binnen. Belangrijkste herinnering, Jeanne was echt de allerliefste moeder. Ik heb haar altijd enorm bewonderd. Lieverds heel veel sterkte. Ook voor Helga en Bard en alle lieve kids. Liefs Karin
Lieve familie
Via Ronny bleef ik op de hoogte van vooral de leuke dingen die zij samen met jouw moeder deelde. Jullie moeder heeft veel mensen het leven lichter gemaakt.
Jullie afscheidsdienst was prachtig en ik ben ervan overtuigd dat haar positieve levenshouding jullie zal steunen bij het gemis dat vast heel zwaar is..
Gr.Loes
Beste Fam. Schuiling, onze oprechte deelneming met het overlijden van Jeanne. Wij hebben Jan en Jeanne leren kennen in Perticara, Italië. De eerste avond zaten wij in het restaurant naast hen. Een klik, “Twente”. Ook bleek dat wij gezamenlijk mensen kenden. Ery en Klaas. Ery komt uit Nijverdal en Klaas, heeft net als Frits, oldtimers.
Wij hebben altijd telefonisch contact gehouden.
Sterkte, want je kunt niemand missen. Groet Frits en Tineke.
Lieve familie.
Wij hebben Jeanne het afgelopen seizoen op de camping in Vorden leren kennen. Een vrolijke betrokken vrouw, die volop in het leven stond. De laatste keer dat we met z’n allen bij elkaar zaten om gezellig wat te drinken, had ze een schaal bitterballen besteld die met gejuich werden ontvangen. Ze heeft mooie herinneringen nagelaten. Veel sterkte voor jullie. Ze gaat gemist worden.
Hans en Nel Luiken.
Leusden, en Viltroos nog meer, zijn leger geworden.
Geen plotselinge ontmoetingen meer, geen praatjes, en geen WhatsApp-jes
Zoals die (aller)laatste, die wij van haar kregen met foto’s van drie van onze kleinkinderen, die op de Hamershof genoten van een ijsje. En op onze vraag hoe het kwam dat zij ze herkende, kwam haar antwoord: “Karolina stond erbij en ik vond het zo schattig!!”
Het was makkelijk voor ons om aan Jeanne’s verjaardag te denken, het is namelijk ook de verjaardag van onze oudste kleinzoon. Bloemetje voor haar – een kaart voor ons.
En haar laatste bezoek aan ons, met een doos chocolade voor Hans om de pijn van een gebroken been te verzachten. En een chocolatje meesnoepen was geen probleem.
Niemand van ons kon zich toen voorstellen dat dit het laatste ……… was.
De herinneringen aan Jeanne gaan wij koesteren.
Jullie kennen mij niet en ik jullie niet, maar ik speel iedere maandagochtend golf een groepje waar ook Jeanne in zat. Zo’n 4 tot 6 vrouwen en in wisselende samenstelling spelen we. Aan het eind van de middag een glaasje wijn met elkaar bij iemand thuis, we doen dit al jaren. Zo ontstaat een vriendschap , je deelt dingen met elkaar. En plotseling moeten we afscheid nemen van de vrouw die bruiste van energie, vrolijk, geestig, gezellig….onvoorstelbaar!
Wat een prachtige uitvaart hebben jullie voor Jeanne georganiseerd. Ieder die sprak hadden warm en persoonlijk verhaal, het is duidelijk hoeveel jullie van haar houden.
Jullie zullen haar zeker missen en wij ook….
Gecondoleerd met dit groet verlies.
Ik ken Jeanne nog niet zolang maar heb op de damesochtend 2maal met haar samen gespeeld.
Ik golf minder dan een jaar dus het het ging niet altijd even goed. Jeanne stelde me altijd gerust. Ze vertelde dan wat haar kleinzoons tegen haar zeiden. Oma dan ligt de tweede bal toch op de green. Deze woorden ga ook ik meenemen in mijn golfspel.
Lieve familie van Jeanne en Jan Schuiling.
Tot mijn grote verbazing zie ik in de Leusder Krant dat Jeanne plotseling is overleden. Juist enkele dagen terug heb ik nog aan mijn man verteld wat een ontzettend lieve en zorgzame vrouw het was.
Vele jaren geleden , toen Jan ook nog leefde heb ik enkele jaren voor haar gewerkt, ze was altijd heel royaal in betalen en altijd zeer begaan met mijn leefsituatie. Ook aan Jan heb ik heel fijne herinneringen!. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit plotselinge groot verdriet.
Lieve groet, Louise Smits.
Beste Caroline en Wouter,
Heel veel sterkte met dit grote plotselinge verlies. Jullie moeder was altijd een fijne en gezellige collega op ” De Wegwijzer. ”
Hartelijke groeten,
Rolf Klaren.
Lieve Familie, ook wij zijn getroffen door het plotselinge overlijden van Jeanne. Wij willen jullie van harte condoleren met dit grote verlies. Wij hebben op de Hondsroos in Leusden van 1975 tot 1986. Wij kwamen Jan en Jeanne geregeld tegen op feestjes in Leusden. Jeanne tot het laatst zo actief en bewonderingswaardig dat ze op pad ging met de caravan en de hond. Ze stond nog zo actief in het leven en dan opeens dit bericht. Wij wensen jullie veel sterkte en Jeanne zal altijd in onze gedachten blijven. Vriendelijke groet Anke en Ad Niehoff Werning uit Soest
Lieve Wouter en Helga, lieve Caroline en Bard en alle kleinkinderen
Wij zijn erg geschrokken (net als jullie begrijpen wij uit de kaart) van het overlijden van Jeanne. Jan was een collega van Rob in lang vervlogen tijden. Wij hebben altijd contact gehouden met Jeanne. Afgelopen januari stuurden wij haar nog een Messenger berichtje, waarmee wij reageerden op haar kerstkaart waarin zij zei dat ons vaste tel nr niet meer werkte! Ik heb haar toen ons beider mobiele nummer gegeven en gezegd dat ze vooral langs moest komen op de koffie, wat al heel lang in de planning zat! Jeanne was een zeer sterke vrouw die ook zonder Jan dapper door het leven stapte. Ging niet in een hoekje zitten kniezen! Zoals jullie zelf zeggen…bewonderenswaardig! Ze zijn weer verenigd…dat is een troostrijke gedachte! Wij zijn gisteren terug gekomen vanuit Frankrijk, waar wij een tweede huis hebben en waar wij dus ong. drie maanden per jaar zijn. Indien wij in Nederland waren geweest zouden wij absoluut aanwezig zijn geweest bij het afscheid. Het heeft niet zo mogen zijn, helaas! Wij vinden het werkelijk heel jammer dat ons geplande koffie-bezoek nu geen doorgang meer kan vinden.
Wij wensen jullie alle sterkte toe met het verwerken van dit verlies…Jeanne was een lieverd, zonder meer!!
Lieve groet vanuit IJsselstein van
Rob en Agnes de Zwart
Achtersloot 9H
3401NR IJsselstein
Beste familie,
Gecondoleerd met dit verlies.
Ik heb ruim 40 jaar geleden les van haar gehad op Onze Wereld in Achterveld.
Vriendelijke groet Monique v.d. Goes
Ik heb intens het afscheid van jullie mams en onze tante Jeanne beleefd. Wat een warmte, liefde.
Ik wil jullie echt nog even laten weten dat ik dankzij jullie allemaal mijn heimwee heb overleefd. Ik kan jullie niet vertellen wat jullie als familie op de camping in Frankrijk, op Terschelling hebben betekend om los te komen van mijn heimwee. Ik had me geen betere familie kunnen bedenken om mee te gaan en Oom Jan en Tante Jeanne hebben voor mij heel heel heel veel betekend. De liefde, rust relaxedheid, ruimte voor dat ik altijd naar huis kon en mocht. Het is niet in woorden te vatten. Een thuis voor zo velen naast mijn eigen thuis. Daar ben ik mega dankbaar voor. Altijd liefde en betrokkenheid in onze leven als opgroeiende puber, wauw, twee te lieve mensen waar ik veel aan te danken heb. Ik hoop jullie gauw weer echt eens te zien,, knuffelen en na te praten over de liefde die zij ons hebben gegeven in onze jonge tijd. Dierbaar, dankbaar dat ik zo dichtbij jullie ouders in een belangrijke tijd veel heb mogen leren.
Lieve mensen,
Dank je wel voor jullie kaart. Geen fijne boodschap, maar het toch niet fijn. Ik heb vaak met haar gepraat en gelachen op onze school in Achterveld.Met Jeanne had ik een goed contact. Gepraat en gelachen. Fris en opgewekt,altijd een praatje en positief.
Ook toen zij haar man verloor.Zij ging verder nu alleen met haar kinderen en klein kinderen en de caravan.
Zij heeft altijd geprobeerd om er wat van te maken.Verder gaan………
Zij liet nooit haar hoofd hangen,altijd maar vooruit.
In de kaart hebben wij een heel mooi gedicht gelezen Heel bijzonder,
als je dit leest.
Lieve mensen heel veel sterkte de komende tijd en veel groetjes van
Hans en Anja Gijtenbeek.
Wat een schok, onze lieve collega is er plots niet meer. Mooie herinneringen aan een lange, fijne en vooral warme samenwerking komen direct naar boven. De wereld is een beetje armer geworden. Voor altijd een plek in ons hart!
Wat een ontzettend verdrietig bericht ontvangen wij. Zoveel goede herinneringen aan de lange samenwerking op ons schooltje in Achterveld. Jeanne, altijd vrolijk, altijd positief en altijd aandacht voor de ander. Met bewondering gezien hoe ze haar leven oppakte en invulling gaf na de dood van Jan en het afscheid op school. Altijd een ‘feestje’ als we haar weer ontmoetten. Rust zacht lieve Jeanne, we vergeten je niet.
Lieve Jeanne, het was ergens in 2012…jouw Jan was ernstig ziek en jullie wisten dat het niet lang meer zou duren. Op aandringen van Jan benaderde je mij (ik zat op dat moment zonder partner en wilde de club verlaten). Zo zijn wij bridgepartners geworden en hoe leuk was dat? Ben verdrietig dat hier zo abrupt een einde aan gekonen is. Bedankt dat je mijn “maatje” was Jeanne. Ga je ontzettend missen. Rust zacht Jeanne.
Ans van den Koedijk
Jeanne, vriendin via de golf. Positief denkend, sportief, liefhebbend en met veel moed en niet te vergeten een groot gevoel voor humor. Tijdens de laatste dinsdagochtendwedstrijd had ik de bof met haar samen in de flight te zitten. Ze was in vorm en gaf mij nog twee goede tips. De koffie bij hole negentien was op de een of andere manier nog gezelliger dan anders, omdat we met de flight bij ons aan tafel enorm konden lachen en dat dus ook hebben gedaan.
Jeanne blijft altijd een plaats in mijn hart houden. Liesbeth TK-Q.
Allereerst wil ik de familie condoleren met het enorme verlies.
Jeanne kende ik niet zo goed maar zondag 20 maart was ze mijn maatje bij de golf openingswedstrijd in Doorn. Wat hebben wij een geweldig gezellige dag gehad. Ze vertelde dat ze dit jaar 80 zou worden, (als ze had gezegd 70 had ik dat ook geloofd), zaterdag had ze een goede vriendin verloren, binnenkort zou ze de caravan naar Vorden brengen, met een vriendin zou ze een cruise gaan maken. Nog zoveel te willen doen. Na afloop van de wedstrijd gezellig een glaasje wijn gedronken. En dan op maandagavond een berichtje van de voorzitter krijgen dat Jeanne is overleden. Sprakeloos, dit kan niet waar zijn.
Ik wens de hele familie heel veel sterkte. We gaan een geweldige vrouw enorm missen.
Marjolein de Vos (Penningmeester en Ledenadministratie Doornse Golf Club.
Beste Wouter, Caroline, Helga, Bard en kleinkinderen van Jeanne,
We kunnen nog steeds bijna niet geloven dat Jeanne er niet meer is. Zo abrupt uit het leven weggeplukt! Een paar weken geleden kwam ze nog even bij ons aanwippen, zoals ze dat zo vaak deed de afgelopen jaren. Altijd gezellig, opgewekt en vol verhalen over haar belevenissen.
Ik ken Jeanne natuurlijk al sinds mijn prilste jeugd. Ik ben de jongste van de 5 in het drukke gezin van haar tante Ida waar Jeanne iedere vakantie kwam logeren, om ondergedompeld te worden in de gezelligheid van een groot gezin. Ze vertelde meer dan eens dat ze het als klein kind niet eerlijk vond dat de ooievaar wel broertjes en zusjes afleverde bij tante Ida maar niet bij haar thuis; en dat ze stiekem kikkers ving om daarmee de ooievaar met de bekende draagdoek in zijn snavel naar haar huis te lokken. Als ze bij ons was trok ze vooral met mijn oudere broers op, wat leeftijd betreft paste ze daar precies tussen, en kennelijk draaide ze zo goed mee, dat ze de geuzennaam ‘neef’ Jeanne verwierf. Ook bij onze vakanties was ze van de partij: de zomers in het houten huisje in Norg, waar op de zolder alle oudere kinderen, soms wel 10, ondergebracht werden; de kampeervakantie op Vlieland, waar ze verscheen met alleen maar rokken + petticoats in de koffer. Haar tentje hing er vol mee en ze was op de camping bekend als die juffrouw met die rokken.
Toen we ouder werden was er minder contact, maar we bleven van elkaars wel en wee op de hoogte door de briefwisselingen van onze moeders.
In 1992 kwamen wij in Soest te wonen en werd het contact hersteld. Zij werd tante Jeanne voor onze kinderen. Het hondje Floortje dat ze vaak meenam als ze op bezoek kwam heeft onze Gijs over zijn angst voor honden heen geholpen. Voor mij werd ze langzamerhand meer een oudere zus dan een nicht; we konden samen heerlijk herinneringen ophalen aan onze jeugd.
De afgelopen jaren was Jeanne ook altijd van de partij op onze familiedagen. Aanvankelijk samen met Jan, later na zijn overlijden alleen. Ze was altijd blij dat ze uitgenodigd werd, maar voor ons was het vanzelfsprekend dat ze erbij was.
We zullen Jeanne heel erg missen. We komen dinsdag naar haar afscheid, maar in verband met een operatie die ik de week daarna moet ondergaan en het nog steeds bestaande risico van een corona besmetting, wil ik zoveel mogelijk drukte vermijden. Het kan dus zijn dat ik mij niet aansluit aan de rij voor de condoleances. Daarom hierbij onze blijk van medeleven. We wensen jullie heel veel sterkte om het verlies van jullie geliefde moeder en oma te dragen en te verwerken.
Mede namens Chris,
Irene Henstra-Bos
[email protected]
Beste familie,
Het was afgelopen maandag ook voor mij een hele schok om te horen dat Jeanne is overleden. Je kunt er verstandelijk niet bij dat nog zo’n actieve vrouw, vol in het leven staand en die veel plezier had, niet meer bij leven is.
Ik ken Jeanne nu ca. 14 jaar vanuit de Bridgeclub en heb dus Jan ook nog actief meegemaakt. Jeanne was penningmeester en ik heb haar functie overgenomen. Ze stond mij volledig bij om de overdracht soepel te laten verlopen, geheel in de lijn zoals ze ook persoonlijk is. Om tegen haar te bridgen was het altijd feest, ze stond open voor een grap en een dolletje.
Als er iets besteld moest worden bij de bridgeshop van de NBB, dan zei ze geef maar op wat je wil hebben, ik ga toch naar mijn dochter in Utrecht en de shop is daar vlak bij, kenmerkend voor Jeanne, niets is haar te veel.
Jeanne is gaan golfen (ik ben ook een beoefenaar) waardoor je ook weer gesprekstof had, en het is dan zo leuk als je ziet dat ze daar zoveel plezier aan beleefde.
Ik vond het ook zo knap dat ze alleen met de caravan op pad ging naar Vorden. Een keer vertelde ik dat wij daar ook in de buurt gingen staan, meteen reageerde ze enthousiast, oh dan moet je een keer naar Hotel Bakker gaan daar kun je heerlijk lunchen of dineren in de tuin.
Wat ook grappig was dat Jeanne met Metsje de ketting van de Friese staartklok (van Metsje) helemaal in de knoop had weten te krijgen. Jeanne had gehoord dat ik als hobby klokken repareerde en vroeg of ik het kon herstellen. Dat is uiteraard gebeurd, maar je kunt je niet voorstellen hoe ze de ketting zo in de war hebben kunnen krijgen.
Dit heeft er ook toe geleid dat ik voor Jeanne eerst een wandklok heb gerepareerd en later ook de zwarte marmeren pendule die in de wandkast staat. De wijze waarop ze waardeerde dat de klokken weer liepen gaf mij de meeste voldoening. Altijd hadden we gespreksonderwerpen en zaten dan nog gezellig te kletsen.
Veertien dagen geleden stond ze plotseling nog voor de deur, ze was naar de stad geweest en dacht ik kan wel even bij Marianne & Willem aangaan, dat vonden wij zo leuk. Spontaan, belangstellend (ook bij mijn ziekte) en gezellig, dat was Jeanne.
Jeanne zal als bijzondere vrouw altijd een warm plekje houden in mijn herinnering
Veel sterkte bij het verwerken van het verlies.
Hartelijke groeten,
Willem Arends
“Hoe kan dat nou…..” was onze eerste reactie bij het zien van de kaart, waarop Jeanne ons vrolijk toelachte.
Herinneringen komen naar boven over ontmoetingen, tennissen, kamperen zelfs en altijd is daar die altijd positief in het leven staande vrouw, die wij lang geleden leerden kennen in Achterveld dankzij onze dochters. Onze levens kruisten elkaar regelmatig tot in Utrecht en zelfs hier in Dronten.
Intens verdrietig voor de kinderen en kleinkinderen om zo plotseling afscheid te moeten nemen van zo’n leuke moeder.
Wij wensen jullie hierbij veel sterkte toe.
Diederik en Marian
Wat een schok om te horen, dat Jeanne is overleden.
Actief, ondernemend, positief en altijd bereid een ander te helpen.
Ik herinner me dat zij zich op een schoolkamp te oud voelde om de hele zeephelling te nemen. Zij begon bovenaan, viel vol op haar kont en liep dagen met de blauwe plekken. Zelf lachte ze er het hardst om.
Niets was haar te gek.
Op een teamuitje stak zij zich , toen nog samen met Jan, in klederdracht
en ging achter de haringkar staan.Ze lachte zich helemaal slap.
De honden, die ze regelmatig mee naar school nam en die daar rustig in de klas bleven liggen.
Trots op kinderen, aanhang en kleinkinderen.
Ook na het overlijden van Jan zelf met de caravan op pad. Wat een doorzetter.
Lieve kinderen en kleinkinderen, terecht zijn jullie trots op zo n lieve vrouw.
Ik hoop, dat jullie troost putten uit het prachtige gedicht van Jan.
Ik wens jullie alle liefs en goeds.
Astrid Veen
Lieve Carolien, Wouter en familie
Wat was Jeanne een lieve en zachte vrouw. Ik ken haar nu ruim 45 jaar en daarin hebben we hele fijne gesprekken samen gehad. Er straalde warmte uit haar en dat zal ik missen.
Net als het jaarlijkse etentje met elkaar. Wat was het fijn om 5 weken geleden zo na de corona weer samen met Metsje en Jeanne een gezellige avond door te brengen in Utrecht. Bij Maud en ook nog thuis bij Caroline.
Wat zullen jullie haar warmte en gezelligheid missen. Sterkte en steun op elkaar.
Lieve groet Alie
Lieve Jeanne,
Het is werkelijk onwerkelijk!
Liefs,
Kees
Beste familie Schuiling,
Wat een schrik. Niet te geloven dat jullie moeder er niet meer is. Ze stond nog volop in het leven.
We denken terug aan de leuke momenten, die we met jullie moeder hebben gedeeld bij de verjaardagen van Heinze en Metsje.
Wij wensen jullie heel veel sterkte met dit zo plotselinge verlies.
Hartelijke groeten van Jette en Jacob Heida.
Lieve familie, Ik zit aan tafel in het zonnetje en mijn gedachten gaan uit naar Jeanne! Wat een afschuwelijk bericht en zo plotseling. Jeanne was altijd zo optimistisch en vrolijk. Als we samen aan het golfen waren hadden we het grootste plezier, en zeiden dan tegen elkaar dat we dit nog mogen en kunnen doen op onze leeftijd beiden bijna 80 jaar. Voor haar is het helaas niet zover gekomen!!! Hoe verdrietig. Overmorgen hoop ik het te vieren en zal in m’n gedachten bij Jeanne zijn. Ik wens jullie heel veel sterkte toe om dit verdriet te verwerken. Helaas kan ik er morgen niet bij zijn!! Ik zal haar missen. Gr. Addy
wij willen langs deze weg onze bijzondere deelname kenbaar maken met het verlies van uw moeder/oma
wij leven met u mee op afstand maar wensen jullie allen veel sterkte dit grote verlies op gepaste wijze
te verwerken.
(voormalige buren op de Viltroos)
fam T.J. van Kampen
Als een bliksemschicht kwam het bericht binnen dat Jeanne was overleden. Zo levenslustig, lief vrolijk en ondernemend.. niet te geloven maar helaas waar. Jeanne en Jan kenden wij al vele jaren via de tennisclub. Een uitnodiging om mee te gaan naar de opendag van onze golfclub deed haar direct besluiten om lid te worden. De sfeer, de mensen en de baan bevielen haar meteen. Golf werd haar nieuwe passie en zij heeft er erg veel plezier aan beleefd. Ze blijft in onze herinnering en we zullen haar missen
Sterkte Puck en Anneke van Vliet
Beste familie,
Wat een schok…
Ik heb vanaf oktober 2021 om de week bij Jeanne gewerkt, en dat was erg kort maar ,hebt dat met plezier gedaan, en haar als zeer gezellig en fijn mens. ( een beetje ) leren kennen……
Ik wens jullie heel veel sterkte bij het verwerken van dit verlies
Janet van Zomeren..
Jeanne (en daarvoor Jan) liep altijd vrolijk met haar hond door de buurt.We bewonderen haar vrolijkheid, interesse en dapperheid.
Feb, maart 1971 – Gretha (Greetje) Alsema-Nieuwenhuijs
Mijn herinnering uit Zaandam aan jullie hele gezin is van begin 1971. Wouter (toen nog Wouter-Jan) was een kleuter en Caroline was er bijna.
Mama was een hele lieve en zorgzame moeder en echtgenote, maar ook een fijne buurvrouw, papa een goede buurman.
In 1972 was ik ziek en kookte mama eten voor ons.
Mama ging haar rijbewijs halen, dan zaten jullie bij mij te luisteren naar sprookjesplaten van de Efteling, bijna in trance.
Toen jullie ouders na een jaar of 4 | 5 naar Leusden gingen verhuizen, hebben zij ons gevraagd of wij ook niet mee wilden, zodat we buren konden blijven, dat leek ons ook aantrekkelijk, maar onze familie en ons werk bevond zich in Amsterdam, later was Gerards werk in Den Haag en lag daar onze bestemming.
De vriendschapsband is losser geworden, maar wel blijven bestaan. Gerard en ik waren bij de crematie van jullie vader en Jeanne (mama) was een jaar later bij de begrafenis van Gerard. Nu moet ik proberen de afscheidsdienst van mama via de livestream te volgen. Ik heb op mijn 86ste in februari een rugwervel gebroken in een toch al slechte rug, ben geopereerd, de foto’s stemmen niet tevreden en ik moet me zeer rustig houden, dat spijt me oprecht!
Ik condoleer jullie allen, vooral ook namens mijn dochter Marian.
Beste (klein)kinderen van Jeanne,
Wat hebben wij jarenlang geboft dat we met jullie ouders op de Viltroos mochten wonen.! Zowel jullie vader als moeder waren heel graag gezien in de buurt en hun voetstappen tijdens het uitlaten van de verschillende honden klinken nog na in onze oren: de rustige, lange passen van Jan en de korte kittige stapjes van Jeanne. Deze laatste hebben we de afgelopen week al erg gemist..
Onvoorstelbaar dat zo’n levendige en belangstellende vrouw er ineens niet meer is.
We wensen jullie heel veel sterkte met dit verlies!
Adrie en Els van nummer 12
Lieve Caroline en Wouter
Woorden schieten te kort. Maar heel veel herinneringen schieten binnen. Belangrijkste herinnering, Jeanne was echt de allerliefste moeder. Ik heb haar altijd enorm bewonderd. Lieverds heel veel sterkte. Ook voor Helga en Bard en alle lieve kids. Liefs Karin
Lieve familie
Via Ronny bleef ik op de hoogte van vooral de leuke dingen die zij samen met jouw moeder deelde. Jullie moeder heeft veel mensen het leven lichter gemaakt.
Jullie afscheidsdienst was prachtig en ik ben ervan overtuigd dat haar positieve levenshouding jullie zal steunen bij het gemis dat vast heel zwaar is..
Gr.Loes
Beste Fam. Schuiling, onze oprechte deelneming met het overlijden van Jeanne. Wij hebben Jan en Jeanne leren kennen in Perticara, Italië. De eerste avond zaten wij in het restaurant naast hen. Een klik, “Twente”. Ook bleek dat wij gezamenlijk mensen kenden. Ery en Klaas. Ery komt uit Nijverdal en Klaas, heeft net als Frits, oldtimers.
Wij hebben altijd telefonisch contact gehouden.
Sterkte, want je kunt niemand missen. Groet Frits en Tineke.
Lieve familie.
Wij hebben Jeanne het afgelopen seizoen op de camping in Vorden leren kennen. Een vrolijke betrokken vrouw, die volop in het leven stond. De laatste keer dat we met z’n allen bij elkaar zaten om gezellig wat te drinken, had ze een schaal bitterballen besteld die met gejuich werden ontvangen. Ze heeft mooie herinneringen nagelaten. Veel sterkte voor jullie. Ze gaat gemist worden.
Hans en Nel Luiken.
Jeanne,
Leusden, en Viltroos nog meer, zijn leger geworden.
Geen plotselinge ontmoetingen meer, geen praatjes, en geen WhatsApp-jes
Zoals die (aller)laatste, die wij van haar kregen met foto’s van drie van onze kleinkinderen, die op de Hamershof genoten van een ijsje. En op onze vraag hoe het kwam dat zij ze herkende, kwam haar antwoord: “Karolina stond erbij en ik vond het zo schattig!!”
Het was makkelijk voor ons om aan Jeanne’s verjaardag te denken, het is namelijk ook de verjaardag van onze oudste kleinzoon. Bloemetje voor haar – een kaart voor ons.
En haar laatste bezoek aan ons, met een doos chocolade voor Hans om de pijn van een gebroken been te verzachten. En een chocolatje meesnoepen was geen probleem.
Niemand van ons kon zich toen voorstellen dat dit het laatste ……… was.
De herinneringen aan Jeanne gaan wij koesteren.
Aan de familie van Jeanne,
Jullie kennen mij niet en ik jullie niet, maar ik speel iedere maandagochtend golf een groepje waar ook Jeanne in zat. Zo’n 4 tot 6 vrouwen en in wisselende samenstelling spelen we. Aan het eind van de middag een glaasje wijn met elkaar bij iemand thuis, we doen dit al jaren. Zo ontstaat een vriendschap , je deelt dingen met elkaar. En plotseling moeten we afscheid nemen van de vrouw die bruiste van energie, vrolijk, geestig, gezellig….onvoorstelbaar!
Wat een prachtige uitvaart hebben jullie voor Jeanne georganiseerd. Ieder die sprak hadden warm en persoonlijk verhaal, het is duidelijk hoeveel jullie van haar houden.
Jullie zullen haar zeker missen en wij ook….
Emmy Theron Mulder
Beste familie,
Gecondoleerd met dit groet verlies.
Ik ken Jeanne nog niet zolang maar heb op de damesochtend 2maal met haar samen gespeeld.
Ik golf minder dan een jaar dus het het ging niet altijd even goed. Jeanne stelde me altijd gerust. Ze vertelde dan wat haar kleinzoons tegen haar zeiden. Oma dan ligt de tweede bal toch op de green. Deze woorden ga ook ik meenemen in mijn golfspel.
Heel veel sterkte.
Manon
Lieve familie van Jeanne en Jan Schuiling.
Tot mijn grote verbazing zie ik in de Leusder Krant dat Jeanne plotseling is overleden. Juist enkele dagen terug heb ik nog aan mijn man verteld wat een ontzettend lieve en zorgzame vrouw het was.
Vele jaren geleden , toen Jan ook nog leefde heb ik enkele jaren voor haar gewerkt, ze was altijd heel royaal in betalen en altijd zeer begaan met mijn leefsituatie. Ook aan Jan heb ik heel fijne herinneringen!. Ik wens jullie heel veel sterkte met het verwerken van dit plotselinge groot verdriet.
Lieve groet, Louise Smits.
Beste Caroline en Wouter,
Heel veel sterkte met dit grote plotselinge verlies. Jullie moeder was altijd een fijne en gezellige collega op ” De Wegwijzer. ”
Hartelijke groeten,
Rolf Klaren.
Lieve Familie, ook wij zijn getroffen door het plotselinge overlijden van Jeanne. Wij willen jullie van harte condoleren met dit grote verlies. Wij hebben op de Hondsroos in Leusden van 1975 tot 1986. Wij kwamen Jan en Jeanne geregeld tegen op feestjes in Leusden. Jeanne tot het laatst zo actief en bewonderingswaardig dat ze op pad ging met de caravan en de hond. Ze stond nog zo actief in het leven en dan opeens dit bericht. Wij wensen jullie veel sterkte en Jeanne zal altijd in onze gedachten blijven. Vriendelijke groet Anke en Ad Niehoff Werning uit Soest
Lieve Wouter en Helga, lieve Caroline en Bard en alle kleinkinderen
Wij zijn erg geschrokken (net als jullie begrijpen wij uit de kaart) van het overlijden van Jeanne. Jan was een collega van Rob in lang vervlogen tijden. Wij hebben altijd contact gehouden met Jeanne. Afgelopen januari stuurden wij haar nog een Messenger berichtje, waarmee wij reageerden op haar kerstkaart waarin zij zei dat ons vaste tel nr niet meer werkte! Ik heb haar toen ons beider mobiele nummer gegeven en gezegd dat ze vooral langs moest komen op de koffie, wat al heel lang in de planning zat! Jeanne was een zeer sterke vrouw die ook zonder Jan dapper door het leven stapte. Ging niet in een hoekje zitten kniezen! Zoals jullie zelf zeggen…bewonderenswaardig! Ze zijn weer verenigd…dat is een troostrijke gedachte! Wij zijn gisteren terug gekomen vanuit Frankrijk, waar wij een tweede huis hebben en waar wij dus ong. drie maanden per jaar zijn. Indien wij in Nederland waren geweest zouden wij absoluut aanwezig zijn geweest bij het afscheid. Het heeft niet zo mogen zijn, helaas! Wij vinden het werkelijk heel jammer dat ons geplande koffie-bezoek nu geen doorgang meer kan vinden.
Wij wensen jullie alle sterkte toe met het verwerken van dit verlies…Jeanne was een lieverd, zonder meer!!
Lieve groet vanuit IJsselstein van
Rob en Agnes de Zwart
Achtersloot 9H
3401NR IJsselstein
Beste familie,
Gecondoleerd met dit verlies.
Ik heb ruim 40 jaar geleden les van haar gehad op Onze Wereld in Achterveld.
Vriendelijke groet Monique v.d. Goes
Lieve lieve Caroline en Wouter,
Ik heb intens het afscheid van jullie mams en onze tante Jeanne beleefd. Wat een warmte, liefde.
Ik wil jullie echt nog even laten weten dat ik dankzij jullie allemaal mijn heimwee heb overleefd. Ik kan jullie niet vertellen wat jullie als familie op de camping in Frankrijk, op Terschelling hebben betekend om los te komen van mijn heimwee. Ik had me geen betere familie kunnen bedenken om mee te gaan en Oom Jan en Tante Jeanne hebben voor mij heel heel heel veel betekend. De liefde, rust relaxedheid, ruimte voor dat ik altijd naar huis kon en mocht. Het is niet in woorden te vatten. Een thuis voor zo velen naast mijn eigen thuis. Daar ben ik mega dankbaar voor. Altijd liefde en betrokkenheid in onze leven als opgroeiende puber, wauw, twee te lieve mensen waar ik veel aan te danken heb. Ik hoop jullie gauw weer echt eens te zien,, knuffelen en na te praten over de liefde die zij ons hebben gegeven in onze jonge tijd. Dierbaar, dankbaar dat ik zo dichtbij jullie ouders in een belangrijke tijd veel heb mogen leren.
Dikste knuffel,
Anke