Conform de wetgeving bescherming van persoonsgegevens bieden wij u ons Privacy & Cookie beleid aan. Dit beleid geldt voor alle services die wij als bedrijf verlenen.
Lieve ‘zwaaibuurvrouw’ Anna,
Wat zijn wij geschrokken dat jij, toch nog geheel onverwachts, bent overleden,
Donderdagmiddag hield je Gijs nog even aan, om te vragen hoe het met mij was. Gijs heeft toen aangegeven dat hij corona heeft gehad en dat ik daarom in quarantaine moest.
En donderdagavond was je er ineens niet meer, hoe onwezenlijk.
Lieve ‘zwaaibuurvrouw’ Anna, wij hebben elkaar helaas niet meer gezien, maar weet dat je altijd in onze harten blijft voortleven, Het voelt alsof ik een moeder heb verloren.
Rust zacht.
Mijn herinneringen aan tante An,
U kwam in mijn leven toen ik denk ik,een jaar of 8 was.
Samen met mijn moeder zong u in het Grachtkerkkoor.
Jullie werden vriendinnen,en kwamen we als gezinnen bij elkaar.
Op zondag keken we naar elkaar uit,koffie bij jullie of bij mijn ouders.
Dat was een mooie tijd.
Ik werd groter,en tante An haar belangstelling voor mij bleef.
Kapster werd ik,en heb jaren haar haren geknipt.
Bij mijn eerste huwelijk was tante An bij.
Mijn tweede huwelijk was ze er ook bij,en oom Ton ook.
We hebben veel gesprekken gehad,soms heel intiem.
Ik was dol op haar,een soort extra moeder.
We hadden ook plezier,vooral omdat ze wist dat Joost vroeger mijn droomprins was.
Nog niet lang geleden belde ze mij op,ze ging wat wandelen en knapte op.
Ik heb tante An heel veel kaarten gestuurd,meestal maakte ik ze zelf.
Het is bijna ondenkbaar om haar nooit meer in de Brugkerk te zien.
De foto die hier boven staat is prachtig.
Als herinnering zou ik graag zo’n foto willen als dat kan.
Maar nu kijkt ze vanuit de hemel op ons neer,waakt ze nog over ons.
Ik bid dat ze oom Ton daar weer ziet, dat ze samen zijn.
Dag lieve tante An, dank voor uw liefde,belangstelling en medeleven met ons.
Zoals als ik altijd deed,eindig ik met een knuffel en een warme groet.
Heel veel liefs van uw “kind” Anita.
En van Willem.
Lieve mevr Verbeek
Wat ben ik geschrokken toen ik de kaart binnen kreeg. Ik was die morgen nl nog bij u aan het schoonmaken geweest. Toen was er nog niets aan de hand en nu dit. Ik heb altijd met veel plezier bij u gewerkt en u had altijd een luisterend oor en een kopje koffie met een koekje. Met de feestdagen kreeg ik wat lekkers mee voor thuis. Rust zacht.
Ik wens de familie sterkte met dit verlies
Amersfoort en Apeldoorn hebben vreemd genoeg dezelfde klinkers en verschillende medeklinkers. Ik kwam daar zo achter: Ik moest in Apeldoorn zijn en ik dacht daarna Annie te treffen in Amersfoort. Dat was de afspraak. In gedachten had ik echter de twee namen door elkaar gehaald. Ik belde Annie op haar mobiel en ze reed naar het station. Ze belde terug dat ze er was, maar ze zag me niet. Ondertussen liep ik van voor naar achter door het station, maar zag haar ook niet. ‘Laten we van voren af aan beginnen,’ zei ik, na minuten lang zoeken, ‘Ik sta hier op het station van Apeldoorn…’Apeldoorn !’riep Annie verbaasd, ‘Amersfoort ,..ik ben in Amersfoort!.” Achteraf konden we er nog hard om lachen.
Ze belde me steevast op mijn verjaardag, ook al om elkaar niet steeds alleen te zien bij begrafenissen. Dat ga ik voortaan missen.
Hallo familie van Anna Verbeek, degene die ik ken Lies, Lieuwe, Joost,Peter en Els en ook alle anderen,
Jullie hebben een verlies geleden, jullie leve moeder. Dat moet heel moeilijk zijn, hoewel jullie moeder, voor mij “tante An”, hoewel ze natuurlijk niet echt mijn tante was. Zo vreemd, na rond Kerst 2020 al een keer afscheid te hebben genomen, heb ik haar in wat ik in gedachten ‘ geleende tijd ‘ noem nog een paar keer over de telefoon gesproken nog 2 weken geleden en dan nu plotseling is ze er niet meer.
De vriendschap tussen onze familie’s was al heel lang, sinds 1963 en zelfs nadat we door verhuizing verder uit elkaar woonden en soms niet heel vaak spraken was het toch altijd meteen weer goed, dat is best bijzonder toch.
Tante An zal ik me altijd blijven herinneren als een lieve vrouw, met wie het fijn praten was, vroeger als moeder van Lies en later meer op volwassen niveau.
Hoewel het plotseling is gegaan, best een shock, maar voor haar wel een lijden bespaard. Ik hoop dat jullie in de voorgaande tijd nog echt goed de tijd hebben doorgebracht en ik hoop dat jullie veel steun hebben aan elkaar.
Sterkte en meeleven vanuit Hillegom,
Beste familie verbeek – vos , aanverwanten en vrienden .
Ondanks dat tante An voor mij geen familie was ,kwam ze wel over als een warm prrsoon ,moederlijk en vond ik het een warm gezin toen ik met mijn ouders op bezoek was in de bergweg .
Ik wens vooral de kinderen en aanhang veel sterkte
Hoe onwerkelijk is het nieuws dat we niet meer kunnen zwaaien als we langs lopen.
Donderdag kwam u nog even naar buiten om te kijken hoe groot onze jongen al is geworden.
Om nog een snoepje te geven aan onze dochter die zo gek op u was dat ze al begon met zwaaien aan het begin van het huizenblok.
Wij zullen u missen in de buurt de kleine momentjes van blijdschap in de glimlach van herkenning.
Onze gedachten gaan uit naar u nabestaanden wij wensen ze veel sterkte in deze moeilijke tijd!
Gecondoleerd, sterkte met het verwerken van het overlijden van uw (schoon) moeder, oma en overgrootmoeder.
We zijn bijna gelijk in deze buurt komen wonen, eerst samen met haar man en later alleen. Ik ken mevr Verbeek als een vriendelijke en belangstellende buurtgenoot. Altijd een praatje willen maken, met begrip en een eigen mening
Lieve familie van An Verbeek -Vos,
Jullie vragen naar herinneringen aan jullie moeder dat begon in 1967 toen woonden jullie en wij in de Bergstraat in Amersfoort. We gingen allemaal naar de Grachtkerk, ik zie jullie er nog naar toe lopen en zitten! An en ik zaten naast elkaar in het Grachtkerkkoor, we zongen , praten en lachten ook heel veel, mooie tijd! Beide gezinnen verhuisden naar Leusden, jullie vader liep elke dag naar zijn werk in de Bergstraat ,Mijn man Jaap vertelde dat iedere keer als we An tegen kwamen! We kwamen niet bij elkaar over de vloer, maar spraken elkaar regelmatig ergens in het dorp .De laatste jaren zagen we elkaar ook bij de PCOB middagen, An zat meestal bij ons. Jaap ging erg achteruit naar lichaam en geest, An belde geregeld en leefde met ons mee. Als Jaap naar de dagopvang ging , kwam ik nog wel eens een bakkie doen bij An en deelden we ons wel en wee, dat was fijn. Wat fijn om te weten dat ze niet alleen was toen ze is overleden. Jullie hebben heel liefdevol voor haar gezorgd, daar voelde ze zich nogal eens bezwaard over, maar ik zei wees er dankbaar voor en geniet ervan, je was vast een lieve moeder! Nu is Mama`s café voorgoed gesloten en dat is voor jullie en mij heel verdrietig. Heel veel sterkte in deze dagen.
Lieve groet Wil Ravenhorst
Lieve (achter) neven en (achter) nichten,
Ik had al even contact met Lies maar ik wil toch ook een paar woorden aan jullie allemaal richten. Ik wil jullie condoleren met het verlies van jullie (schoon)moeder, oma en (waar ze heel trots op was) overgrootmoeder. Bij elk telefoongesprek werd deze laatste rol expliciet vermeld. Niemand had na de slechte prognose kort voor Kerst nog kunnen vermoeden dat jullie samen nog een paar kostbare maanden waren gegund. Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen wat Tante An voor mij heeft betekend. In mijn dierbaarste herinneringen komt ook altijd jullie vader voor. Op één of andere manier zijn ze in mijn gedachten altijd samen gebleven. Tante An was een echte ‘Vos’, net zoals haar broer en vader werd ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ tot perfectie gebracht. Oom Ton was wat dat betreft heel anders en samen vormden ze daardoor zo’n sterk team. Na het overlijden van oom Ton was het hier door voor haar niet makkelijk; haar maatje was er niet meer. Maar gelukkig door de enorme sterke band die jullie als familie hebben, heeft ze toch nog enorm kunnen genieten. Jullie kunnen oprecht trots op jullie moeder zijn; het was een fantastische vrouw en voor mij een zeer dierbare tante. Ik wens jullie veel sterkte in de komende tijd. Helaas kan ik door de corona maatregelen niet zelf bij de begrafenis zijn maar hopeijk vinden we in de toekomst de tijd om samen mooie herinneringen aan zowel Tante An als Oom Ton met elkaar te delen.
Met hartelijke groet
Ad
Dagen en jaren vliegen aan ons voorbij en wat overblijjft zijn dan onze herinneringen. Onlangs sprak ik met mijn moeder over jullie moeder, oma en overgrootmoeder. “Weet je nog dat An Verbeek met jou mee ging als model naar de kappersschool” met deze zin opende mijn moeder het gesprek omdat ze graag sprak over echte vrienden en vriendinnen. Ze vervolgde met “laatst sprak ik daar nog over met An” Wij waren dat vergeten maar deze herinnering had een plekje gekregen bij An. Bij dit moment stonden wij even stil en wisten het toen weer. Het was namelijk niet makkelijk om modellen te vinden die genoegen namen met een verknipt kapsel. Jullie moeder, oma en overgrootmoeder had dat warme en grote hart.
Lieve mevrouw Verbeek, bedankt voor deze mooie herinnering.
Beste Lies,Joost,Peter en Els.
Gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder.
Helaas kan tante Tiny zich niks meer herinneren, heel verdrietig.
Zelf herinner ik An als een zachtaardige vrouw,die er altijd was voor het gezin.
We noemden haar vaak “moeder Anna”,Dat zei jullie vader ook vaak.
Vroeger hadden wij een hondje,Astrid.
We kregen er nog eentje bij,Sedan dacht ik.
Sedan is naar jullie verhuisd, liefdevol geadopteerd.
Op een gegeven moment, Ik denk ook nadat jullie vader overleed,is het contact verwaterd.
Anita heeft An nog een keer meegenomen naar Laren.
Wij wensen jullie heel veel Kracht.
Hartelijke groet, oom Jaap en tante Tiny Bos.
Lieve ‘zwaaibuurvrouw’ Anna,
Wat zijn wij geschrokken dat jij, toch nog geheel onverwachts, bent overleden,
Donderdagmiddag hield je Gijs nog even aan, om te vragen hoe het met mij was. Gijs heeft toen aangegeven dat hij corona heeft gehad en dat ik daarom in quarantaine moest.
En donderdagavond was je er ineens niet meer, hoe onwezenlijk.
Lieve ‘zwaaibuurvrouw’ Anna, wij hebben elkaar helaas niet meer gezien, maar weet dat je altijd in onze harten blijft voortleven, Het voelt alsof ik een moeder heb verloren.
Rust zacht.
Mijn herinneringen aan tante An,
U kwam in mijn leven toen ik denk ik,een jaar of 8 was.
Samen met mijn moeder zong u in het Grachtkerkkoor.
Jullie werden vriendinnen,en kwamen we als gezinnen bij elkaar.
Op zondag keken we naar elkaar uit,koffie bij jullie of bij mijn ouders.
Dat was een mooie tijd.
Ik werd groter,en tante An haar belangstelling voor mij bleef.
Kapster werd ik,en heb jaren haar haren geknipt.
Bij mijn eerste huwelijk was tante An bij.
Mijn tweede huwelijk was ze er ook bij,en oom Ton ook.
We hebben veel gesprekken gehad,soms heel intiem.
Ik was dol op haar,een soort extra moeder.
We hadden ook plezier,vooral omdat ze wist dat Joost vroeger mijn droomprins was.
Nog niet lang geleden belde ze mij op,ze ging wat wandelen en knapte op.
Ik heb tante An heel veel kaarten gestuurd,meestal maakte ik ze zelf.
Het is bijna ondenkbaar om haar nooit meer in de Brugkerk te zien.
De foto die hier boven staat is prachtig.
Als herinnering zou ik graag zo’n foto willen als dat kan.
Maar nu kijkt ze vanuit de hemel op ons neer,waakt ze nog over ons.
Ik bid dat ze oom Ton daar weer ziet, dat ze samen zijn.
Dag lieve tante An, dank voor uw liefde,belangstelling en medeleven met ons.
Zoals als ik altijd deed,eindig ik met een knuffel en een warme groet.
Heel veel liefs van uw “kind” Anita.
En van Willem.
In dierbare herinnering gedenken wij An als een belangstellende en lieve vrouw.
Onze welgemeende condoleance gaat naar familie en vrienden.
Lieve mevr Verbeek
Wat ben ik geschrokken toen ik de kaart binnen kreeg. Ik was die morgen nl nog bij u aan het schoonmaken geweest. Toen was er nog niets aan de hand en nu dit. Ik heb altijd met veel plezier bij u gewerkt en u had altijd een luisterend oor en een kopje koffie met een koekje. Met de feestdagen kreeg ik wat lekkers mee voor thuis. Rust zacht.
Ik wens de familie sterkte met dit verlies
Amersfoort en Apeldoorn hebben vreemd genoeg dezelfde klinkers en verschillende medeklinkers. Ik kwam daar zo achter: Ik moest in Apeldoorn zijn en ik dacht daarna Annie te treffen in Amersfoort. Dat was de afspraak. In gedachten had ik echter de twee namen door elkaar gehaald. Ik belde Annie op haar mobiel en ze reed naar het station. Ze belde terug dat ze er was, maar ze zag me niet. Ondertussen liep ik van voor naar achter door het station, maar zag haar ook niet. ‘Laten we van voren af aan beginnen,’ zei ik, na minuten lang zoeken, ‘Ik sta hier op het station van Apeldoorn…’Apeldoorn !’riep Annie verbaasd, ‘Amersfoort ,..ik ben in Amersfoort!.” Achteraf konden we er nog hard om lachen.
Ze belde me steevast op mijn verjaardag, ook al om elkaar niet steeds alleen te zien bij begrafenissen. Dat ga ik voortaan missen.
Hallo familie van Anna Verbeek, degene die ik ken Lies, Lieuwe, Joost,Peter en Els en ook alle anderen,
Jullie hebben een verlies geleden, jullie leve moeder. Dat moet heel moeilijk zijn, hoewel jullie moeder, voor mij “tante An”, hoewel ze natuurlijk niet echt mijn tante was. Zo vreemd, na rond Kerst 2020 al een keer afscheid te hebben genomen, heb ik haar in wat ik in gedachten ‘ geleende tijd ‘ noem nog een paar keer over de telefoon gesproken nog 2 weken geleden en dan nu plotseling is ze er niet meer.
De vriendschap tussen onze familie’s was al heel lang, sinds 1963 en zelfs nadat we door verhuizing verder uit elkaar woonden en soms niet heel vaak spraken was het toch altijd meteen weer goed, dat is best bijzonder toch.
Tante An zal ik me altijd blijven herinneren als een lieve vrouw, met wie het fijn praten was, vroeger als moeder van Lies en later meer op volwassen niveau.
Hoewel het plotseling is gegaan, best een shock, maar voor haar wel een lijden bespaard. Ik hoop dat jullie in de voorgaande tijd nog echt goed de tijd hebben doorgebracht en ik hoop dat jullie veel steun hebben aan elkaar.
Sterkte en meeleven vanuit Hillegom,
Marjo ‘t Jong-Montijn en ook van Rob ‘t Jong
Beste familie verbeek – vos , aanverwanten en vrienden .
Ondanks dat tante An voor mij geen familie was ,kwam ze wel over als een warm prrsoon ,moederlijk en vond ik het een warm gezin toen ik met mijn ouders op bezoek was in de bergweg .
Ik wens vooral de kinderen en aanhang veel sterkte
Lieve buurvrouw,
Hoe onwerkelijk is het nieuws dat we niet meer kunnen zwaaien als we langs lopen.
Donderdag kwam u nog even naar buiten om te kijken hoe groot onze jongen al is geworden.
Om nog een snoepje te geven aan onze dochter die zo gek op u was dat ze al begon met zwaaien aan het begin van het huizenblok.
Wij zullen u missen in de buurt de kleine momentjes van blijdschap in de glimlach van herkenning.
Onze gedachten gaan uit naar u nabestaanden wij wensen ze veel sterkte in deze moeilijke tijd!
Han Tamara Chloé en Djo
Gecondoleerd, sterkte met het verwerken van het overlijden van uw (schoon) moeder, oma en overgrootmoeder.
We zijn bijna gelijk in deze buurt komen wonen, eerst samen met haar man en later alleen. Ik ken mevr Verbeek als een vriendelijke en belangstellende buurtgenoot. Altijd een praatje willen maken, met begrip en een eigen mening
.
Lieve familie van An Verbeek -Vos,
Jullie vragen naar herinneringen aan jullie moeder dat begon in 1967 toen woonden jullie en wij in de Bergstraat in Amersfoort. We gingen allemaal naar de Grachtkerk, ik zie jullie er nog naar toe lopen en zitten! An en ik zaten naast elkaar in het Grachtkerkkoor, we zongen , praten en lachten ook heel veel, mooie tijd! Beide gezinnen verhuisden naar Leusden, jullie vader liep elke dag naar zijn werk in de Bergstraat ,Mijn man Jaap vertelde dat iedere keer als we An tegen kwamen! We kwamen niet bij elkaar over de vloer, maar spraken elkaar regelmatig ergens in het dorp .De laatste jaren zagen we elkaar ook bij de PCOB middagen, An zat meestal bij ons. Jaap ging erg achteruit naar lichaam en geest, An belde geregeld en leefde met ons mee. Als Jaap naar de dagopvang ging , kwam ik nog wel eens een bakkie doen bij An en deelden we ons wel en wee, dat was fijn. Wat fijn om te weten dat ze niet alleen was toen ze is overleden. Jullie hebben heel liefdevol voor haar gezorgd, daar voelde ze zich nogal eens bezwaard over, maar ik zei wees er dankbaar voor en geniet ervan, je was vast een lieve moeder! Nu is Mama`s café voorgoed gesloten en dat is voor jullie en mij heel verdrietig. Heel veel sterkte in deze dagen.
Lieve groet Wil Ravenhorst
Lieve (achter) neven en (achter) nichten,
Ik had al even contact met Lies maar ik wil toch ook een paar woorden aan jullie allemaal richten. Ik wil jullie condoleren met het verlies van jullie (schoon)moeder, oma en (waar ze heel trots op was) overgrootmoeder. Bij elk telefoongesprek werd deze laatste rol expliciet vermeld. Niemand had na de slechte prognose kort voor Kerst nog kunnen vermoeden dat jullie samen nog een paar kostbare maanden waren gegund. Ik hoef jullie natuurlijk niet te vertellen wat Tante An voor mij heeft betekend. In mijn dierbaarste herinneringen komt ook altijd jullie vader voor. Op één of andere manier zijn ze in mijn gedachten altijd samen gebleven. Tante An was een echte ‘Vos’, net zoals haar broer en vader werd ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ tot perfectie gebracht. Oom Ton was wat dat betreft heel anders en samen vormden ze daardoor zo’n sterk team. Na het overlijden van oom Ton was het hier door voor haar niet makkelijk; haar maatje was er niet meer. Maar gelukkig door de enorme sterke band die jullie als familie hebben, heeft ze toch nog enorm kunnen genieten. Jullie kunnen oprecht trots op jullie moeder zijn; het was een fantastische vrouw en voor mij een zeer dierbare tante. Ik wens jullie veel sterkte in de komende tijd. Helaas kan ik door de corona maatregelen niet zelf bij de begrafenis zijn maar hopeijk vinden we in de toekomst de tijd om samen mooie herinneringen aan zowel Tante An als Oom Ton met elkaar te delen.
Met hartelijke groet
Ad
Laatste groet lieve oma Verbeek
Lieve familie en vrienden van An Verbeek,
Dagen en jaren vliegen aan ons voorbij en wat overblijjft zijn dan onze herinneringen. Onlangs sprak ik met mijn moeder over jullie moeder, oma en overgrootmoeder. “Weet je nog dat An Verbeek met jou mee ging als model naar de kappersschool” met deze zin opende mijn moeder het gesprek omdat ze graag sprak over echte vrienden en vriendinnen. Ze vervolgde met “laatst sprak ik daar nog over met An” Wij waren dat vergeten maar deze herinnering had een plekje gekregen bij An. Bij dit moment stonden wij even stil en wisten het toen weer. Het was namelijk niet makkelijk om modellen te vinden die genoegen namen met een verknipt kapsel. Jullie moeder, oma en overgrootmoeder had dat warme en grote hart.
Lieve mevrouw Verbeek, bedankt voor deze mooie herinnering.
Joey Zandbergen
Gecondoleerd en heel veel sterkte voor de fam.
Mw Verbeek rust zacht, we gaan je missen xx
Beste Lies,Joost,Peter en Els.
Gecondoleerd met het overlijden van jullie moeder.
Helaas kan tante Tiny zich niks meer herinneren, heel verdrietig.
Zelf herinner ik An als een zachtaardige vrouw,die er altijd was voor het gezin.
We noemden haar vaak “moeder Anna”,Dat zei jullie vader ook vaak.
Vroeger hadden wij een hondje,Astrid.
We kregen er nog eentje bij,Sedan dacht ik.
Sedan is naar jullie verhuisd, liefdevol geadopteerd.
Op een gegeven moment, Ik denk ook nadat jullie vader overleed,is het contact verwaterd.
Anita heeft An nog een keer meegenomen naar Laren.
Wij wensen jullie heel veel Kracht.
Hartelijke groet, oom Jaap en tante Tiny Bos.