Conform de wetgeving bescherming van persoonsgegevens bieden wij u ons Privacy & Cookie beleid aan. Dit beleid geldt voor alle services die wij als bedrijf verlenen.
Een hele lieve en zorgzame man is heengegaan. We gaan hem heel erg missen. Eén van onze vrijwilligers stuurde ons het berichtje: “Hij heeft afgelopen jaar echt kleur aan mijn leven gegeven en ik ben dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad”. Namens Team Welzijn en vrijwilligers van Nijenstede heel veel sterkte toegewenst.
De blik in zijn ogen: een reflectie van zijn vriendelijkheid, het vuur in hem, kwetsbaarheid, de verwondering, zijn wilskracht en zachtaardigheid.
In het omhulsel van een oudere man, zag ik zijn ogen en daarin zag ik de persoon Egbert. Een prachtexemplaar.
Hij heeft met zijn persoonlijkheid en zijn levensverhalen, die hij mij vertelde tijdens onze wandelingen, mijn leven kleur gegeven. Een man om nooit te vergeten.
Hij was een mooi mens. We hebben altijd veel plezier gehad, zeker op de gezamelijke vakanties. Ondanks dat de afstand voor ma te ver werd hadden ze telefonisch nogwel kontakt. We zullen zijn lach en vrolijkheid missen, maar vergeten zullen we hem niet net als mevr v Engen. Ja het bleef altijd mevr en meneer v Engen. Sterkte allemaal.
We hebben Egbert en Jeanne leren kennen op een caravanreis naar Griekenland, waar zij adspirantreisleiders waren. We hebben daar veel met elkaar opgetrokken en zijn zo enigszins bevriend geraakt. Dat resulteerde in bezoekjes en later in het sturen van kerstkaarten. Ik bewaar dus goede herinneringen aan Egbert, maar ook aan Jeanne.
Heel veel sterkte gewenst, nu jullie je ouders en grootouders zo kort na elkaar moeten wissen.
Een paar weken geleden was ik met Theun in Zaandijk en bezochten we een expositie van de historische vereniging met als thema; cacao. Zo stonden we in de vroegere winkel en in het woonhuis van Egbert en Jeanne van Engen. Het is nu een ruimte met spullen van Cacao De Zaan. De volgende dag heb ik de telefoon gepakt en meneer van Engen gebeld; helaas nam hij niet op. Ik had hem willen vertellen over ons bezoek aan zijn Zaans verleden; hij had het vast op prijs gesteld. In het begin van dit jaar hadden we een mooi, lang telefoongesprek. Het was fijn om zijn montere stem te horen terwijl hij verslag deed van zijn leven zonder Jeanne. Meneer en mevrouw van Engen hadden goede banden met mijn ouders en later hebben wij die zo’n beetje aangehouden al was het maar met een kerstkaart en een enkel bezoekje. We wensen jullie sterkte met dit verlies.
Ik koester fijne gedachten aan “oom” Egbert. Van jongs af aan waren we altijd bij jullie thuis welkom en stonden je ouders altijd klaar voor ons allemaal. Zijn levenslust, vriendelijkheid en brede interesses zullen mij bij blijven. Veel sterkte toegewenst.
Ik wil u condoleren met het overlijden van uw vader, schoonvader en Opa. Als vrijwiliiger van Nijenstede heb ik Dhr. Van Engen leren kennen. Sinds een aantal maanden mochten we na de coronaperiode de vrijdagmiddagborrel verzorgen waar Dhr van Engen erg van genoot. Maar ik ook heel erg van hem, hij zorgde voor iedereen en had voor iedereen een lief woord. Hij had na heel korte tijd al een speciaal plekje bij mij. Ik zal hem missen. Heel veel sterkte , Met vriendelijke groet, Wendy Coenders.
Beste familie,
Ik ken meneer van Engelen van Nijenstede, waar mijn moeder ook woont. Zij verwarde hem wel eens met haar overleden man als wij hem tegenkwamen. Altijd was hij uitermate vriendelijk en voorkomend tegen haar en mij. Als hij langs de voorkant reed zwaaide hij altijd naar haar als ze voor het raam zat. We zullen hem gaan missen. U nog meer denk ik. Sterkte! Carla Pijlman/ Marrit Hus-Verhaar
Het zelfstandig leven in het appartement in leusden ging mijn ouders steeds moeilijker af, so slecht zelfs dat de thuiszorg zei “tot hier en niet verder, we hebben het uiterste bereikt aan hulp die we nog thuis kunnen bieden! Sneller dan dat mijn ouders hadden gehoopt kwam er een plekje vrij bij Nijenstede, maar ze wouden niet. Toch maar even kijken.
Toen ze op de 1e verdieping over de galerie na beneden keek in het restaurant zag mijn moeders tot grote vreugde Egbert aan tafel zitten, Egbert kende ze als “ die lieve man die tijdens het bridgen bij de WOL achter de bar staat”,.
Roepend om zijn aandacht te krijgen vroeg ze of hij het wel een beetje naar zijn zin had. Het is hier fantastische riep hij terug. Nou de beslissing was toen snel genomen. Ja we doen het zei mijn moeder toen resoluut.. mijn vader kon tegen sputteren wat hij wou maar mama had de beslissing al genomen., dank zij de goedkeuring van Egbert.
Nou die 14 maanden in Nijenstede voordat ze bijna gelijk overleden was een goed besluit. Nu zijn ze samen met Egbert.
Een hele lieve en zorgzame man is heengegaan. We gaan hem heel erg missen. Eén van onze vrijwilligers stuurde ons het berichtje: “Hij heeft afgelopen jaar echt kleur aan mijn leven gegeven en ik ben dankbaar voor de tijd die we samen hebben gehad”. Namens Team Welzijn en vrijwilligers van Nijenstede heel veel sterkte toegewenst.
De blik in zijn ogen: een reflectie van zijn vriendelijkheid, het vuur in hem, kwetsbaarheid, de verwondering, zijn wilskracht en zachtaardigheid.
In het omhulsel van een oudere man, zag ik zijn ogen en daarin zag ik de persoon Egbert. Een prachtexemplaar.
Hij heeft met zijn persoonlijkheid en zijn levensverhalen, die hij mij vertelde tijdens onze wandelingen, mijn leven kleur gegeven. Een man om nooit te vergeten.
Sterkte met dit verlies.
Hij was een mooi mens. We hebben altijd veel plezier gehad, zeker op de gezamelijke vakanties. Ondanks dat de afstand voor ma te ver werd hadden ze telefonisch nogwel kontakt. We zullen zijn lach en vrolijkheid missen, maar vergeten zullen we hem niet net als mevr v Engen. Ja het bleef altijd mevr en meneer v Engen. Sterkte allemaal.
We hebben Egbert en Jeanne leren kennen op een caravanreis naar Griekenland, waar zij adspirantreisleiders waren. We hebben daar veel met elkaar opgetrokken en zijn zo enigszins bevriend geraakt. Dat resulteerde in bezoekjes en later in het sturen van kerstkaarten. Ik bewaar dus goede herinneringen aan Egbert, maar ook aan Jeanne.
Heel veel sterkte gewenst, nu jullie je ouders en grootouders zo kort na elkaar moeten wissen.
Een paar weken geleden was ik met Theun in Zaandijk en bezochten we een expositie van de historische vereniging met als thema; cacao. Zo stonden we in de vroegere winkel en in het woonhuis van Egbert en Jeanne van Engen. Het is nu een ruimte met spullen van Cacao De Zaan. De volgende dag heb ik de telefoon gepakt en meneer van Engen gebeld; helaas nam hij niet op. Ik had hem willen vertellen over ons bezoek aan zijn Zaans verleden; hij had het vast op prijs gesteld. In het begin van dit jaar hadden we een mooi, lang telefoongesprek. Het was fijn om zijn montere stem te horen terwijl hij verslag deed van zijn leven zonder Jeanne. Meneer en mevrouw van Engen hadden goede banden met mijn ouders en later hebben wij die zo’n beetje aangehouden al was het maar met een kerstkaart en een enkel bezoekje. We wensen jullie sterkte met dit verlies.
Beste Albert en familie,
Ik koester fijne gedachten aan “oom” Egbert. Van jongs af aan waren we altijd bij jullie thuis welkom en stonden je ouders altijd klaar voor ons allemaal. Zijn levenslust, vriendelijkheid en brede interesses zullen mij bij blijven. Veel sterkte toegewenst.
Ik wil u condoleren met het overlijden van uw vader, schoonvader en Opa. Als vrijwiliiger van Nijenstede heb ik Dhr. Van Engen leren kennen. Sinds een aantal maanden mochten we na de coronaperiode de vrijdagmiddagborrel verzorgen waar Dhr van Engen erg van genoot. Maar ik ook heel erg van hem, hij zorgde voor iedereen en had voor iedereen een lief woord. Hij had na heel korte tijd al een speciaal plekje bij mij. Ik zal hem missen. Heel veel sterkte , Met vriendelijke groet, Wendy Coenders.
Beste familie,
Ik ken meneer van Engelen van Nijenstede, waar mijn moeder ook woont. Zij verwarde hem wel eens met haar overleden man als wij hem tegenkwamen. Altijd was hij uitermate vriendelijk en voorkomend tegen haar en mij. Als hij langs de voorkant reed zwaaide hij altijd naar haar als ze voor het raam zat. We zullen hem gaan missen. U nog meer denk ik. Sterkte! Carla Pijlman/ Marrit Hus-Verhaar
Het zelfstandig leven in het appartement in leusden ging mijn ouders steeds moeilijker af, so slecht zelfs dat de thuiszorg zei “tot hier en niet verder, we hebben het uiterste bereikt aan hulp die we nog thuis kunnen bieden! Sneller dan dat mijn ouders hadden gehoopt kwam er een plekje vrij bij Nijenstede, maar ze wouden niet. Toch maar even kijken.
Toen ze op de 1e verdieping over de galerie na beneden keek in het restaurant zag mijn moeders tot grote vreugde Egbert aan tafel zitten, Egbert kende ze als “ die lieve man die tijdens het bridgen bij de WOL achter de bar staat”,.
Roepend om zijn aandacht te krijgen vroeg ze of hij het wel een beetje naar zijn zin had. Het is hier fantastische riep hij terug. Nou de beslissing was toen snel genomen. Ja we doen het zei mijn moeder toen resoluut.. mijn vader kon tegen sputteren wat hij wou maar mama had de beslissing al genomen., dank zij de goedkeuring van Egbert.
Nou die 14 maanden in Nijenstede voordat ze bijna gelijk overleden was een goed besluit. Nu zijn ze samen met Egbert.