Conform de wetgeving bescherming van persoonsgegevens bieden wij u ons Privacy & Cookie beleid aan. Dit beleid geldt voor alle services die wij als bedrijf verlenen.
Lieve Heleen, kinderen en kleinkinderen.
Mijn moeder Aline wil graag op deze manier laten weten dat zij deze dagen veel aan jullie denkt en met jullie meeleeft.
Zo lang al zijn zij buren en vrienden. Lief en leed, gedachten en gevoelens met elkaar gedeeld. Ook het verdriet als het leven moeilijker wordt door groeiende beperkingen.
Mijn moeder noemt veel jouw naam, Heleen, en denkt aan je. Ook als ze je niet kan bereiken hoopt ze dat je dat kunt voelen.
We hopen dat jullie troost vinden in mooie, kleurrijke en warme herinneringen aan Wim en dat die glans geven aan zijn gedachtenis. Dat zij iets mogen vullen van de leegte die hij achterlaat.
We wensen jullie een goed afscheid toe, morgen. Aline kan er door haar eigen afnemende gezondheid niet bij zijn, maar in gedachten wel.
Met hartelijke groet, namens Aline,
Annemieke Kelder
Wat een verdrietig bericht dat uw lieve man, vader en opa is overleden. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Hoop dat het een mooi afscheid mag worden morgen, waarin veel moie herinneringen naar boven komen.
Een heel hartelijke groet, Jeanette Stols- Kelder
Wij kennen Wim en Heleen al 41 jaar, want vanaf 23 juni 1982 wonen we naast elkaar.
We hebben Wim leren kennen als een man die zijn hart had liggen in muziek en zang. Vaak zagen we hem op zondagmorgen voorbij fietsen als lid van de Cantorij van de Marcuskerk.
Op dinsdagvond had hij dan eerst geoefend.
Wim was een bijzonder trouw lid tot op zeer hoge leeftijd.
Een paar jaar geleden stond hij op een maandagmorgen voor de deur met een liturgie in zijn hand. Hij was het niet eens met de inhoud van de Johannespassion die hij in de liturgie had aangetroffen.
Op de zaterdag daarvoor was die tekst uitgevoerd in de Jozefkerk. “Die tekst klopt niet” zei Wim. Het was inderdaad een andere tekst dan die ik kende. We hebben toen uitgebreid ons over de tekst gebogen en ons de vraag gesteld hoe dat toch kon.
We hebben ook vastgesteld dat de Johannespassion veel vrolijker en hoopvoller is dan de bekendere Mattheuspassion. “Dat Uw genade ons verhoogde en dat Uw stem ons wekken moogt” klinkt heel anders dan “O Mensch, bewein dein Sünde gross”?
Dat het optimisme van de Johannespassion hoop mag geven voor de toekomst. Dat wensen we Heleen, kinderen en kleinkinderen toe.
Lieve Familie Blijleven,
Veel aan Wim gedacht de afgelopen dagen en vooral vandaag.
Enkele herinneringen: Onze fietstocht in 1992 naar Normandie. Daar hebben we erg van genoten. Het fietsen was voor Wim een manier van leven. Ook het werken in de tuin bij huis ,met het zelfgebouwde kasje, en in de volkstuin was meer dan een hobby.
We hebben in de jaren ’90 heel wat fietstochtjes gemaakt.
De gesprekken daarbij gingen vaak over kerk, staat en maatschappij : het milieu, het IKV, Groen Links enz. enz.
Ook over koor, Soli Deo Gloria, kon Wim met passie vertellen.
Met weemoed denk ik hieraan terug.
Lieve Heleen en familie,
Van harte gecondoleerd met het verlies van Wim. Ja, Wim liet geen kans aan zich voorbijgaan om volop van het leven te genieten. Hij haalde als geen ander vreugde uit de kleine dingen, maar accepteerde ook de teleurstellingen en het verdriet die bij het leven horen. Ik heb hem zeer bewonderd om zijn fietsprestaties, met als voorbeeld het afleggen – op z’n 78ste- van de 2400-km ‘camino’ naar Santiago de Compostella, een tocht die Kees en ik samen met hem maakten. Toch zal ik Wim vooral blijven herinneren als een ontzettend aardige man die altijd het goede zocht in de mens en het positieve in het leven.
Veel sterkte, Heleen, ook aan de kinderen en kleinkinderen.
Een warme groet, Ruth (de Wijs)
Lieve Heleen, kinderen en kleinkinderen.
Mijn moeder Aline wil graag op deze manier laten weten dat zij deze dagen veel aan jullie denkt en met jullie meeleeft.
Zo lang al zijn zij buren en vrienden. Lief en leed, gedachten en gevoelens met elkaar gedeeld. Ook het verdriet als het leven moeilijker wordt door groeiende beperkingen.
Mijn moeder noemt veel jouw naam, Heleen, en denkt aan je. Ook als ze je niet kan bereiken hoopt ze dat je dat kunt voelen.
We hopen dat jullie troost vinden in mooie, kleurrijke en warme herinneringen aan Wim en dat die glans geven aan zijn gedachtenis. Dat zij iets mogen vullen van de leegte die hij achterlaat.
We wensen jullie een goed afscheid toe, morgen. Aline kan er door haar eigen afnemende gezondheid niet bij zijn, maar in gedachten wel.
Met hartelijke groet, namens Aline,
Annemieke Kelder
Beste familie Blijleven,
Wat een verdrietig bericht dat uw lieve man, vader en opa is overleden. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Hoop dat het een mooi afscheid mag worden morgen, waarin veel moie herinneringen naar boven komen.
Een heel hartelijke groet, Jeanette Stols- Kelder
Ter herinnering aan Wim Blijleven
Wij kennen Wim en Heleen al 41 jaar, want vanaf 23 juni 1982 wonen we naast elkaar.
We hebben Wim leren kennen als een man die zijn hart had liggen in muziek en zang. Vaak zagen we hem op zondagmorgen voorbij fietsen als lid van de Cantorij van de Marcuskerk.
Op dinsdagvond had hij dan eerst geoefend.
Wim was een bijzonder trouw lid tot op zeer hoge leeftijd.
Een paar jaar geleden stond hij op een maandagmorgen voor de deur met een liturgie in zijn hand. Hij was het niet eens met de inhoud van de Johannespassion die hij in de liturgie had aangetroffen.
Op de zaterdag daarvoor was die tekst uitgevoerd in de Jozefkerk. “Die tekst klopt niet” zei Wim. Het was inderdaad een andere tekst dan die ik kende. We hebben toen uitgebreid ons over de tekst gebogen en ons de vraag gesteld hoe dat toch kon.
We hebben ook vastgesteld dat de Johannespassion veel vrolijker en hoopvoller is dan de bekendere Mattheuspassion. “Dat Uw genade ons verhoogde en dat Uw stem ons wekken moogt” klinkt heel anders dan “O Mensch, bewein dein Sünde gross”?
Dat het optimisme van de Johannespassion hoop mag geven voor de toekomst. Dat wensen we Heleen, kinderen en kleinkinderen toe.
Gerard en Corrie van Belzen
Lieve Familie Blijleven,
Veel aan Wim gedacht de afgelopen dagen en vooral vandaag.
Enkele herinneringen: Onze fietstocht in 1992 naar Normandie. Daar hebben we erg van genoten. Het fietsen was voor Wim een manier van leven. Ook het werken in de tuin bij huis ,met het zelfgebouwde kasje, en in de volkstuin was meer dan een hobby.
We hebben in de jaren ’90 heel wat fietstochtjes gemaakt.
De gesprekken daarbij gingen vaak over kerk, staat en maatschappij : het milieu, het IKV, Groen Links enz. enz.
Ook over koor, Soli Deo Gloria, kon Wim met passie vertellen.
Met weemoed denk ik hieraan terug.
Anne van der Glas
Lieve Heleen en familie,
Van harte gecondoleerd met het verlies van Wim. Ja, Wim liet geen kans aan zich voorbijgaan om volop van het leven te genieten. Hij haalde als geen ander vreugde uit de kleine dingen, maar accepteerde ook de teleurstellingen en het verdriet die bij het leven horen. Ik heb hem zeer bewonderd om zijn fietsprestaties, met als voorbeeld het afleggen – op z’n 78ste- van de 2400-km ‘camino’ naar Santiago de Compostella, een tocht die Kees en ik samen met hem maakten. Toch zal ik Wim vooral blijven herinneren als een ontzettend aardige man die altijd het goede zocht in de mens en het positieve in het leven.
Veel sterkte, Heleen, ook aan de kinderen en kleinkinderen.
Een warme groet, Ruth (de Wijs)