Een tijdje geleden ontving ik een mail met de vraag voor een afspraak om de aula van de Valleilaan te zien en of er bezwaar was om deze eventueel te gebruiken voor een opname van een tv programma.
Ik was natuurlijk best nieuwsgierig en gaf als reactie dat iedereen welkom is in de Valleilaan en dat filmen voor een opname alleen kon mits het respectvol ging en het geen schade zou brengen aan onze goede naam.
Een beetje trots gaf ik dit ook door aan diverse collega’s, maar kreeg te horen: Oh die hebben ons ook aangeschreven.
Ahum… ik dus maar denken dat “mijn” uitvaartcentrum perfect is.
De afspraak stond al dus die liet ik doorgaan.
“Nou,” zie de man bij binnenkomst, “dit ziet er wel sfeervol en haast gezellig uit. Niet een doorsnee aula van een uitvaartcentrum”.
We hadden een leuk gesprek waarin hij uitlegde een locatie te zoeken voor een opnamen van Oogappels. Hij bezocht door het hele land diverse uitvaartcentrums en crematoriums om te kijken voor een geschikte locatie.
Ik vertelde dat wij regelmatig afscheidsbijeenkomsten hielden in onze aula, puur vanwege het kleinschalige en intieme rondom het afscheid en liet foto’s zien van een opstelling daarbij.
Na een uurtje ging hij weg met: “ Dag Reina, je hoort nog van ons”.
Om mij heen informeerde ik bij collega’s of zij het programma Oogappels kende en zelf bekeek ik ook een paar afleveringen terug op tv.
Ik moet dus vaker tv kijken want degene die ik het vroeg volgde de serie en vonden het een goed en leuke serie. En ja, inderdaad best de moeite waard om deze te volgen.
Enigszins verbaasd kreeg ik weer een mail en wel of het team en de regisseuse Wil Koopman, een bezoekje aan de aula mochten brengen. Wat uiteraard geen probleem was.
Een heel team van cameramannen/vrouwen, belichters, mensen met fotocamera’s kwamen opdraven, namen foto’s en er werd van alles opgemeten en rondgekeken.
Binnen 10 minuten ging het gevolg weer weg want, zo bleek, zij moesten die dag nog een stuk of 20(…) locaties bekijken. Dag Reina, bedankt en je hoort nog van ons!
Toen ik echter hoorde dat er nog 20 locaties werden bekeken, ging ik er al niet meer vanuit dat de opnames in de Valleilaan zou plaatsvinden, waarschijnlijk zou het uitvaartcentrum toch te klein zijn als locatie.
Na een paar dagen opeens een telefoontje van de productie, zij wilde graag filmen in de Valleilaan, tja en eerlijk is eerlijk dan ben ik toch trots dat “mijn aula” eruit is gesprongen.
Uiteraard vroeg ik naar de reden waarom er toch voor de Valleilaan is gekozen, waarop mij verteld werd, puur op het gemoedelijke en de sfeer. Tja, dat is dus precies zoals ik de aula altijd voor ogen heb gehad.
De dag van de opname, grote werkbussen reden af en aan met rekwisieten, een grote vrachtwagen die voor de catering bleek te zijn, figuranten, een nog grotere vrachtwagen met alleen maar materiaal voor de belichting, cameramensen, auteurs, regisseuse en tallozen assistenten, de crew, kortom de aula was bomvol.
Bloemstukken werden binnen gebracht en op en rond de (uiteraard!) lege kist gelegd.
Urenlange voorbereidingen, voor een paar minuten opname.
Tussendoor werd er door de crew gegeten en ook wij mochten aanschuiven.
Na een lange, lange opnamedag was de opname klaar! Alles werd weer keurig ingeladen en opgeruimd, zelfs de aula werd weer schoon achtergelaten.
Waar de opname over ging en wie er is overleden in de serie, daar doe ik uiteraard geen uitlating over.
Terugblikkend op de dag, was het leuk om mee te maken en een dagje door te brengen in de filmwereld maar nee, niets voor mij! Ik blijf liever gewoon uitvaartverzorgster.
