Rouw, we krijgen er allemaal mee te maken, het is uitputtend, pijnlijk en confronterend. We vermijden het in ons dagelijks leven, zeker wanneer je nog nooit een dierbare hebt verloren.
Het woord ‘rouw’: daar wil je niet mee geconfronteerd worden, immers het staat voor dood en verdriet. Echter, wanneer je er wel met rouw te maken krijgt, komen alle emoties rauw op je dak. En dan?
De dubbelzinnigheid van rouw
Rouwen is een gevolg van de liefde die je voor de overledene voelt. Iedereen rouwt anders. Dit heeft te maken met de band die je met hem of haar had. Er komen emoties los die je nooit eerder hebt gevoeld en waarmee je vaak ook niet weet om te gaan. Zo kan het zijn dat in één gezin de emoties totaal verschillend worden ervaren. Wanneer je overledene een ziekteproces had, voel je je in eerste instantie haast egoïstisch in je verdriet. Je wilt blij zijn dat zijn/haar lijden voorbij is en ondermijnt dan je eigen verdriet en gemis. Maar juist dát verdriet en gemis, moet en mag er zijn.
Levensveranderend
Rouwen kan ook boosheid zijn naar de overledene; alsof ons onrecht is aangedaan door het verlies dat we hebben meegemaakt. Zo wordt de dood van een partner volgens Holmes en Rahe (1967) in een onderzoek als de meest ontwrichtende levensgebeurtenis gezien, maar ook de dood van een familielid of goede vriend ‘scoort’ hoog.
Niet in isolatie
Het verdriet van rouw is geen geïsoleerde emotie, en gaat in veel gevallen, in vlagen, gepaard met gevoelens van angst, ontkenning, schuld of woede. Angst, omdat je niet weet wat de toekomst je brengt. Ontkenning, het niet willen/kunnen accepteren zonder de ander verder te leven. Schuldgevoel, over het overlijden van de ander of het feit dat jij er nog wel bent. Of woede, omdat je het gevoel hebt dat ze je hebben achtergelaten of dat het niet eerlijk is dat deze persoon je is ontnomen. Hier staat geen vaste tijdlijn en het kan ons van dagen tot weken, maanden en jaren in zijn greep houden.
Spiegel
Rouw is een spiegel voor wat we dicht bij ons hielden in het leven en nu moeten missen.
Maar, wanneer we eraan toe zijn, ook dankbaar voor mogen zijn voor wat de overledene voor je heeft betekend. De dood van een dierbare laat ons ook stilstaan bij het leven en onze eigen sterfelijkheid. Dat we kunnen rouwen, hoe rauw ook, betekent dat we leven, en liefhebben. Een goede uitvaart is het begin van dit proces van afscheid. We vertellen je bij Valleilaan Uitvaartzorg graag wat er mogelijk is in dit proces, om een beeldschoon afscheid te verwezenlijken.
